Rekolekcje Wielkopostne czas łaski, czy zmarnowana szansa?

Oaza-Zakopane lipiec 2011

W niedzielę 18.03. w naszej parafii rozpoczną się rekolekcje dla dzieci. Od poniedziałku do środy włącznie dzieci będą uczestniczyły w tzw. rekolekcjach szkolnych. Pracuję w podstawówce, gdzie większość dzieci korzysta z rekolekcji. Nauczyciele nie tylko przyprowadzają dzieci do kościoła, ale siedzą z nimi w ławkach i uczestniczą w rekolekcjach. Często dają im też przykład korzystając z sakramentów świętych. Dzieci mają więc sprzyjające warunki do tego, by właściwie wykorzystać rekolekcje. Nie zawsze jednak ten czas dany od Boga jest owocny. Dlaczego?  Dzisiaj skupię się na osobie rekolekcjonisty.

Rekolekcjoniści są rożni. Mają różne zdolności, temperament, formację, wychowanie. Myślę jednak, że wszyscy  powinni kierować się słowami św. Pawła: "Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii"(1Kor 9,16). Niby oczywiste-rekolekcje są po to, żeby głosić Ewangelię czyli Dobrą Nowinę o Zbawieniu, wzywać do nawrócenia. Zastanawiam się dlaczego niektórzy rekolekcjoniści o tym zapominają. Sądzę, że traktują oni dzieci jak chrześcijan drugiej kategorii i myślą: jakoś to będzie, dzieci i tak niewiele rozumieją. A ja myślę, że dzieci lepiej rozumieją Słowo Boże niż dorośli. Są bardziej na nie wrażliwe, otwarte. To przecież Chrystus powiedział: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie zabraniajcie im, do takich bowiem należy królestwo niebieskie". Wielokrotnie doświadczałam, że to właśnie dzieci pomogły mi zrozumieć jakiś trudny fragment Ewangelii, a Biblię czytam codziennie od jakichś 25 lat, jestem magistrem teologii i uczestniczyłam w wielu kursach biblijnych. Nie chodzi tu więc o wiedzę, ani o doświadczenie, ale prostotę serca, której musimy uczyć się od dzieci. Co zatem głoszą ci którzy myślą, że dziecko nie jest zdolne pojąć Ewangelii?

Opowiadają ją swoimi słowami,(bez uprzedniego czytania) często zniekształcając orędzie biblijne lub infantylizując.  

Opowiadają bajki umoralniające z nadzieją, że dziecko zrozumie i poprawi swoje zachowanie. Ale to przecież nie jest główne zadanie rekolekcji! Grzeczne zachowanie to nie to samo co nawrócenie, co życie Boże. To Chrystus obecny w Słowie Bożym i sakramentach przemienia i zbawia, a nie nawet najwspanialszy kaznodzieja.

 Tworzą miłą atmosferę, przez śpiew i różne wyszukane efekty specjalne, żarty. Na rekolekcjach nie ma być miło, czy śmiesznie. Na rekolekcjach człowiek musi zkonfrontować swoje życie ze Słowem Bożym, żeby je naprawić. A to związane jest z trudem, cierpieniem, ale cierpieniem zbawczym. Odzieranie chrześcijaństwa z krzyża jest zdradą Chrystusa, który wzywa: " Kto chce pójść za Mną niech się zaprze samego siebie niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje".

Głoszą samego siebie,  swoje "świetne" chwyty duszpasterskie i zdolności kaznodziejskie. Nie pozostawiają miejsca dla Boga.

Trują! Moralizują! Mówią: rób to tego unikaj, bądź grzeczny, słuchaj Mamy, Pani w szkole....ble, ble, ble.

Nieumiarkowanie stosują różne metody aktywizujące, środki audiowizualne. Przez co ma się wrażenie, że nastąpił przerost formy nad treścią.

Schlebiają słuchaczom i głoszą to co oni chcą usłyszeć. To jest moim zdaniem najgorszy z grzechów rekolekcjonisty. 

Ten post przerodził się trochę w wyliczanie grzechów głównych rekolekcjonisty. Ale mam nadzieję, że mimo wszystko więcej jest tych dobrych rekolekcjonistów. Podsumowujac: rekolekcjonista ma głosić naukę Chrystusa, nie swoją. A do głoszenia rekolekcji powinien się dobrze przygotować, bo dzieci to szczególny, wyjątkowy, ale i wymagający podmiot duszpasterski. Jeśli tego nie zrobi to zamiast radosnego Alleluja i Hosanna może kiedyś usłyszeć Biada... Mimo wszystko wierzę, że Bóg jest mocniejszy od nawet najgorszego rekolekcjonisty. Działa przecież w sakramentach i na ile człowiek otwiera się na Niego, na tyle otrzymuje. A nawet dostaje więcej,  bo Bóg jest hojny i miłosierny. I takim to optymistycznym akcentem zakończę te moje wywody. Muszę się przecież jeszcze pomodlić za rekolekcjonistę i wszystkie dzieci, zwłaszcza te oporne.