Pragnienie spotkania Jezusa doprowadziło Zacheusza do zrobienia czegoś niekonwencjonalnego, czegoś co narażało go na śmieszność. Otóż człowiek bogaty, na stanowisku z powodu swojego niskiego wzrostu wspina się na drzewo, żeby zobaczyć Jezusa. To było jedyne możliwe wyjście z sytuacji. Chrystus nie tylko zauważa Zacheusza, ale ponagla go, bo musi zatrzymać się w jego domu. Niespodziewana, niezasłużona łaska jakiej doświadczył Zacheusz jest źródłem jego radości i przemiany. W tym fragmencie Ewangelii widoczny jest pośpiech zarówno ze strony Zacheusza jak i Jezusa. Zacheusz pobiegł naprzód i wspiął się na sykomorę, bo mógłby nie zdążyć i Jezus przeszedłby obok. Potem zszedł z pośpiechem i przyjął Jezusa rozradowany. Dlaczego z pośpiechem? Bo Jezus mógłby się rozmyślić, albo pójść dalej, czy zobaczyć kogoś godniejszego? A może jego serce pragnące miłości nie mogło już dłużej czekać? Po spotkaniu z Jezusem Zacheusz natychmiast wprowadza swoje postanowienie w czyn. Jezus również działa w pośpiechu i jeszcze Zacheusza pogania. Dlaczego? Z obawy, że pierwszy poryw serca Zacheusza mógłby być stłumiony przez szemrzących sprawiedliwych i przygniotłaby go wina, tak, że nie byłby w stanie przyjąć daru miłości Jezusa? Czy jestem gotowa wystawić się na pośmiewisko byleby spotkać Jezusa?
